Słowo wać się mówi np. z waćpan a to prawie to samo!! Ja sprawdzałam i w moim książkowym słowniku jest słowo wać i oznacza ono kogoś głupiego np. waćpan po schodach tak biegać!! ~gosc # 2013-01-05. "Kogoś głupiego", he he. W takim razie, słusznie prawisz waćpanie! ;] ~gosc # 2013-05-20.
Od pewnego czasu możemy zaobserwować na rynku mobilnych technologii trend, w którym to producenci smartfonów i tabletów nie dorzucają do zestawu startowego ładowarki. Cały proces rozpoczął Apple już jakiś czas temu, a wśród producentów urządzeń sygnowanych zielonym robocikiem pierwszy tego typu podejście zastosował w swoich flagowcach Samsung. Moim zdaniem podejście jest bardzo krzywdzące, bowiem bez ładowarki zbyt wiele nie zdziałamy z nowym telefonem. Rozumiem usunięcie słuchawek czy etui, czy innych dodatków do zestawu startowego z którymi możemy się obejść, ale w tym wypadku producent zmusza nas do wydania od 100 zł do 150 zł na nową ładowarkę przez co koszty urządzenia na start wzrastają. Podyktowane jest to rzekomą ekologią, ale w praktyce myślę że to przede wszystkim oszczędności dla samego producenta. Jednak wygląda na to, że Samsung będzie chciał zmienić podejście do przeciekowych informacji przy okazji premiery najnowszych składanych flagowców od Koreańczyków ten zdecyduje się na dodawanie ładowarek zarówno do Galaxy Flip 4 jak i Galaxy Fold 4. Cóż krok w dobrą stronę, ale dlaczego część użytkowników którzy kupili najnowsze flagowce z linii Galaxy S22 czy wcześniej Galaxy S21 mają być pokrzywdzeni? Może się jednak okazać, że nie na wszystkich rynkach zobaczymy ładowarkę w zestawie podstawowym. Bowiem przeciekowe informacje dotyczą brazylijskiego rynku, gdzie walka o dodanie ładowarek do smartfonów skończyła się w sądzie. Do potwierdzenia powyższych informacji na szczęście nie będziemy musieli zbyt długo czekać, bowiem najbliższy event Koreańczyków na którym zaprezentują najnowsze składane telefony czyli Galaxy Fold 4 oraz Galaxy Flip 4 odbędzie się już 10 sierpnia bieżącego roku, więc za nieco trzy tygodnie. Tak czy siak myślę, że warto czekać na konferencję Samsunga, może to będzie pierwszy sygnał do zmiany podejścia koreańskiego producenta w kontekście ładowarek? Czas
Tak zareagowała! Turysta na wizji w "Dzień Dobry TVN" Nie wie, co robi. Kraków go po prostu oczarował. Wobec tego życzę mu wszystkiego dobrego. Panie Zubilewicz, niech pan się skupi
31 komentarzy Wybudzony 15 czerwca 2019 at 14:13 Reply Panie Darku w Brzegu Dolnym w późniejszych zakładach chemicznych Rokita w czasie drugiej wojny światowej podobno produkowano również gaz do komór gazowych. CIekawyyy 8 sierpnia 2016 at 11:47 Reply Gdyby faszystów wspierały wilkołaki jak sugeruje pan Darek to pewnie i wygrali by wojnę a w najlepszym wypadku prowadzili wilkołaczą partyzantkę jeszcze z 20 lat po oficjalnej kapitulacji i praktycznie każdy by zasłyszał o tych wilkołakach. Garbi 6 lipca 2016 at 12:03 Reply I znów odjazd na maksa. Większości nie chce mi się nawet komentować, bo i po co? Inteligentni i tak połapią się z kim mają do czynienia. A zabójstwo dwójki studentów z 1997r. o którym mówi pan Kwiecień to Narożnik i Góry Stołowe, a nie żadne okolice Osówki. No chyba że ten pan mówi o okolicy w skali Polski. To wtedy ok, nawet Wrocław pod nią podchodzi 😉 Reasumując- szkoda czasu na te historyjki, z czerepa wzięte. łuki 27 czerwca 2016 at 17:25 Reply V2 A4 – pocisk balistyczny przeznaczony do produkcji masowej po testach( nie było napędzane paliwem syntetycznym) łuki 27 czerwca 2016 at 16:47 Reply 2 plik mapa na stronie 106 to rejon Podgórze Sosnówka Miłków w Karkonoszach to samo mapa na stronce strona 101 i 102 skan mapy Karkonoszy, nie wiem kto to skanował ale chyba mało pojęcia o technologi, na stronie 103 jedyna mapa z terenami Olbrzyma ale w dużej skali, na mapce 107 pokazana czeska strona rejon miejscowości Starkóv najbliżej Głuszycy ale i tak rejon ok 30 km od niej, mapa następna rejon czeskiego miasteczka Horni Marsov w Czechach, reszty mi się nie chce opisywać ale te tereny tyle mają wspólnego z Górami Sowimi co Polski rząd z uczciwością Gośka 26 czerwca 2016 at 22:08 Reply Ogólnie uwielbiam słuchać opowieści pana Dariusza ale jest jeden minus. Kiedyś regularnie jeździłam na Andrzejówkę i biegałam wokół Waligóry z przerwą śniadaniową w ruinach domku esesmanów. Później coraz częściej zaczęłam oglądać się za siebie czy nie goni mnie wilkołak, aż w końcu tak ześwirowałam że teraz biegam tylko wokół Podzamcza bo się zwyczajnie boję! HWSIEVERS 26 czerwca 2016 at 17:48 Reply panie Kwiecien jak to mozliwe ze pana wlasnosc jest palona w kominku-gazety,odbierana w pana obecnosci,jak dokumenty,dlaczego pan sie dzieli wiedza z tymi co niczym sie nie dziela a od wiekow odbieraja Grzesiek 26 czerwca 2016 at 16:44 Reply Panie Darku proszę zgłosić Konserwatorowi te nielegalne prace na Rogowcu. Nie może tak być że odkrywcy złotego pociągu rok czasu musieli starać się o zgodę na rozkopanie nasypu a jakaś grupa studencików bezkarnie buszuje z georadarami i łopatami! Estończyk 26 czerwca 2016 at 16:04 Reply Panie Darku, proszę sobie nie wycierać gęby grupą GRH Festung Breslau, ponieważ widocznie Pan o niej nic nie wie, ani o działalności jej członków kristin 25 czerwca 2016 at 10:00 Reply A czemu ten Pan wiecznie zyje wojna ktora minela i juz nie wroci. Moze najwyzszy czas aby polacy nauczyli sie patrzec do przodu a nie do tylu… Swoje rany z dziecinstwa jak Pan upadl i bolalo dalej Pan wspomina? Kalina 25 czerwca 2016 at 16:15 Reply To nie jest sprawa powrotu w takim sensie jak widzisz . To jest sprawa kontynuacji odkrycia sprawy . Te sily od tysiecy lat kontynuuja swoja inwazje na roznych to terenach i w roznych aspektach naszego zycia . Nazisci byli zwolennikami Black Sun . A to nie jest powrot. To jest caly czas w toku. Nazisci sa i caly ten program istnieje . Im wiecej sie odkrywa tym bardziej nastepuje healing i sie to rozposzcza i oslabia . Swoja gre prowadzili zawsze z za kotary i nikt o niej nie wiedzial . I kotara musi byc odkryta . konrad 25 czerwca 2016 at 17:58 Reply to nie do konca chyba tak, bo te miejsca o ktorych mowa to szczegolne miejsca mocy wiec maja one wplyw na to co sie dzieje obecnie. wielu twierdzi ze niepowodzenia naszego kraju zaczely sie kiedy stolice przeniesiono do warszawy, niby taki szczegol. koscioly byly i moze nadal sa budowane w szczegolnych miejscach, takie miejsca powinny nalezec do ludzi i byc dobrze wykorzystywane dla dobra ogolu a nie zamykane i trzymane w tajemnicy. Majestic 26 czerwca 2016 at 12:40 Reply dokladnie tak wszystko zbudowano zniszczono zdewastowano ta nadbudówka została wykonana z tego co było widoczne kontrowersyjne niebezpieczne dla prawdy budulec był tuż obok , podobnie jak na Ślęży , na wierzchołku piramidy w Bośni w Puma Punku był poligon artylerii rozczłonkowano wszystkie detale , w tak w sumie dużym kraju wyciągnięto armaty na wysokość prawie 4 tys metrów aby sobie postrzelać , Siatka Ziemi – linie geomantyczne można łatwo odszukać w praktyce wszystkie budowle sakralne wybudowane przed czasem reformacji były stawiana na dawnych miejscach mocy Sianowian ale nie tylko sakralne wiekszosc zamków jak ten np w Malborku tak samo był postawiony na starym miejscu mocy -portalu itp pierwotnie było to miejsce warownia Słowian
Lecz Kropiciel zerwał się bronić się, po czasie! Bo już był skrępowany we swym własnym pasie. Przecież zwinął się, i tak sprężyście podskoczył, 30 Że padł na piersi sennych, po głowach się toczył, Miotał się jako szczupak, gdy się w piasku rzuca, A ryczał jako niedźwiedź, bo miał silne płuca. Ryczał: „Zdrada!“.
Na inaugurację sezonu piłkarze Stomilu Olsztyn przegrali z Ruchem w Chorzowie 1:2. Jeden punkt zabrał im sędzia, który w końcówce nie uznał bramki Marcina inaugurację sezonu piłkarze Stomilu Olsztyn przegrali z Ruchem w Chorzowie 1:2. Jeden punkt zabrał im sędzia, który w końcówce nie uznał bramki Marcina akcja dla losów meczu odbyła się na dwie minuty przed końcem. Przy stanie 2:1 dla gospodarzy Stomil wyszedł z własnej połowy z kontrą, piłka trafiła do grającego na prawej pomocy Tomasza Radziwona, który podciągnął ją w okolice pola karnego, po czym Uderzyłem ją dość mocno, wzdłuż bramki, tak jak trzeba zagrywać takie piłki - mówił potem jego podania doszedł Nigeryjczyk Abel Salami, ale jego strzał został zablokowany przez obrońcę Ruchu. Ambitny Salami po sekundzie zdołał jednak jeszcze odegrać piłkę na lewą stronę do nadbiegającego Marcina Florka, który z bliska umieścił ją w trybunie honorowej dyrektor sportowy Stomilu Daniel Dyluś i wiceprezes klubu Andrzej Koszutski unieśli ręce w górę w geście triumfu, jednak okazało się, że przedwcześnie, bo sędzia Piotr Wieczerzak z Krakowa odgwizdał spalonego u Florka i bramki nie Dobiegałem do tej piłki do przodu, moim zdaniem nie mogło być mowy o spalonym - opowiadał po meczu Florek. I rzeczywiście miał rację - powtórki w telewizji Canal Plus wykazały, że wszystko dobyło się zgodnie z przepisami, a komentujący tę akcję Paweł Zarzeczny stwierdził, że sędzia wypaczył wynik jednak obiektywnie przyznać, że remis wywieziony z Chorzowa byłby przysłowiowym darem niebios. Wcześniej gospodarze przez cały mecz, za wyjątkiem ostatniego kwadransa, mieli zdecydowaną przewagę i przy odrobinie szczęścia mogli wygrać w wysokim tym okresie poczynań Stomilu nie można było nazwać grą i aż trudno uwierzyć, że przez końcowe piętnaście minut na boisku przebywali ci sami piłkarze, co wcześniej. Stomil rozpoczął mecz z dwoma debiutantami w składzie (Mirosław Milewski i Piotr Bajera), przez pierwsze kilka minut nic nie zapowiadało kłopotów. Olsztyniania grali blisko bramki rywala, atakowali piłkarzy Ruchu na ich zaczęło się w 15 min, kiedy to tuż przed polem karnym Sławomir Święcki przepychał się z Mariuszem Śrutwą. I choć z trybun było widać wyraźnie, że chorzowianin ciągnie za koszulkę piłkarza Stomilu, sędzia zdecydował, że to Święcki popychał Śrutwę i podyktował rzut piłce stanęli Sławomir Paluch i Krzysztof Bizacki, na skuteczny strzał zdecydował się ten drugi - piłka ,weszła" do bramki tuż przy słupku. Olsztyński bramkarz Sylwester Wyłupski tłumaczył, że Bizacki uderzył piłkę bardzo sprytnie, pomiędzy stojącymi w pobliżu swoimi partnerami z zespołu. Z kolei chorzowianin przyznał, że zamierzał uderzać nad murem, ale widząc, że takiego właśnie strzału spodziewa się Wyłupski posłał piłkę ,po długim rogu".Stracona bramka zupełnie podłamała olsztynian, a Ruch w ciągu kilkunastu minut stworzył kilka sytuacji, które mogły się skończyć golem. Przy jednej z nich - w 28 min - Stomil od utraty gola uratował Wyłupski, który wygrał pojedynek sam na sam z Łukaszem Surmą, a tuż potem po dobitce Bartłomieja Jamroza piłka przeszła nad pół godzinie gry chorzowianie strzelili drugiego gola. Z lewej strony Robert Górski mimo asysty Milewskiego dośrodkował w pole karne, gdzie Śrutwa wyprzedził Święckiego i z bliska wpakował piłkę głową do siatki. Pięć minut później mogło być już 3:0, ale Wyłupski w dobrym stylu sparował piłkę na rzut rożny po strzale w pierwszej połowie zagroził bramce rywali tylko raz - po rzucie wolnym w wykonaniu Krzysztofa Kowalczyka piłka minęła w polu karnym wszystkich piłkarzy, a na koniec przeleciała po zewnętrznej stronie słupka chorzowskiej pierwsze pół gdziny drugiej połowy stuacja nie ulegała zmianie. Ruch atakował, choć chorzowanie uspokojeni dwubramkowym prowadzeniem nie dokładali wszelkich starań, by podwyższyć wynik. Tak było na przykład w 57 min, gdy Sławomir Paluch łatwo ograł Kowalczyka i dośrodkował w pole karne, gdzie do piłki spóźnił się z kolei ciągle nie mógł złapać rytmu gry, a jedynym na co go było stać w tym okresie był strzał Dariusza Preisa, po którym piłka przeszła nad poprzeczką. Emocje zaczęły się w końcówce 78 min po rzucie wolnym w wykonaniu Kowalczyka, gola, pierwszego w karierze dla Stomilu, strzelił Abel Salami. Była to kopia sytuacji z pierwszej połowy, tyle tylko, że do piłki zagranej na ,długi słupek" tym razem pewnie poszedł Nigeryjczyk, który potem dość łatwo pokonał głową niskiego Marka przy tym golu było to, że był to pierwszy celny strzał Stomilu w meczu. W końcówce olsztynianie wreszcie zauważyli, że chorzowianie grają w obronie kiepsko, że defensywą po raz pierwszy w życiu kieruje Gruzin Mamija Dżikija, a jeszcze bardziej niepewni są obaj kryjący: Mariusz Masternak i Tomasz Fornalik. Do remisu zabrakło jednak szczęścia (decyzja sędziego) i ofertyMateriały promocyjne partneraBaza piłkarska w Polsce w ostatnich latach poprawiła się w dużym stopniu. Pytanie, czy ktoś zarządza tymi obiektami i jak o nie dba? Chodzi mi oczywiście o place do gry dla młodych adeptów futbolu wybudowane przy szkołach.Panie Jezu z miłości do ludzi często nas doświadczasz, upominasz, karcisz. Robisz to bo nas kochasz. Św. Piotra też kochałeś, a mimo to potrafiłeś powiedzieć do niego „idź precz szatanie”. Takie traktowanie działa też w drugą stronę. Ja Cię kocham i dlatego z miłości do Ciebie powiem Ci, że tak się nie robi Jezu, możesz się wypchać z takim uzdrowieniem. To są mocne słowa, ale taka jest prawda. Uzdrowiłeś mnie kiedyś na mszy z modlitwą o uzdrowienie w Łodzi, ale co z tego skoro nie mogę nic z tym zrobić. Dałeś mi tyle pięknych rzeczy, mówię o darach duchowych, zmieniłeś mnie wewnętrznie nie do poznania, sama bym tego lepiej nie wymyśliła, ale nadal żyję w niewoli swojego ciała. Po co mi to wszystko skoro nie mogę tego wykorzystać, równie dobrze mogłeś nic nie robić. Jest powiedziane bądź zimny albo gorący i to działa w obie strony Panie Jezu, albo mnie w pełni uzdrawiasz albo w ogóle, albo będę żyła w pełni albo w ogóle. Bo ja nie żyję, ja wegetuję, moje życie jest letnie, a chciałabym żeby było gorące, albo jak trup zimne. A ja jestem na wpół żywa, na wpół martwa. Tak się nie robi Panie Jezu. Dałeś mi tyle fajnych rzeczy, rozpaliłeś we mnie chęć życia, a życia mi nie dałeś, nie uwolniłeś. Tak bardzo chciałabym żyć pełnią życia, iść do ludzi, wykorzystać to co mi dałeś, być sobą taką jaką zawsze chciałam być, ale nie mogę, bo jestem w niewoli. Wszystko co od Ciebie otrzymałam idzie na zmarnowanie. Tak się nie robi Panie Jezu. Albo dasz mi całe życie, pełny zestaw, albo zabieraj wszystko z powrotem. To tak jakby biedakowi dać bogactwo, jakiś skarb i nie pozwolić mu go ruszyć, tylko dać mu na niego popatrzeć. A ja mam taki skarb w sercu i nie mogę go wykorzystać, bo jestem w niewoli, na uwięzi, mogę tylko popatrzeć i pomarzyć. Nie chcę marzyć o życiu, ja chcę żyć. Tak się nie robi Panie Jezu.
Ja się rozpłakałem, panie Wokulski, jakiem przeczytał. Bo ten pierwszy, dół, to znaczy: spód, a przeczenie to jest nie - a wszystkie razem to są spodnie. Ja się spłakałem, panie Wokulski, co takie mądre dziecko przez upartość Henryka chodzi bez spodnie. Ale ja mu odpisałem: "Mój kochaneczku.
Bieszczady tonące w śniegu, ofiara porwania, nieuchwytny porywacz, pogranicze polsko-ukraińskie, wilcze stada i pozostawione w górach tropy... Wszystko to składa się na nową powieść gdyńskiej pisarki - Małgorzaty Wardy pt. "Dziewczyna z gór. Śniegi". Jest to druga część książki z 2018 roku. Obecnie w przygotowaniu jest trzeci tom. Miejmy nadzieję, że zostanie on wydany szybciej niż poprzedni, bo powieść wciąga jak najlepszy filmowy thriller książek z TrójmiastaW artykule O tych artystach z Trójmiasta usłyszymy w 2021 roku zapowiadałam, że Małgorzata Warda przygotowuje kontynuację książki pt. "Dziewczyna z gór". I faktycznie tak się stało, druga część tej powieści została wydana pod koniec ubiegłego roku nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Kiedy czytałam, a następnie recenzowałam książkę "Dziewczyna z gór", nie miała ona jeszcze podtytułu "Tropy" i nie wiedziałam, że będzie ona kontynuowana. Wydawca wznowił ją w nowej, spójnej dla całej serii szacie graficznej, nadał podtytuł i wydając część drugą - "Śniegi", zapowiedział od razu trzecią. I cóż, nie mogę doczekać się, by ją przeczytać!Przeczytaj także: Dziewczyna z morza i z gór - o nowej powieści Małgorzaty Wardy Książka jak dobre kinoFabuła powieści jest iście kryminalna. Po 14 latach odnajduje się ofiara porwania, Nadia Okołotowicz, którą znaleziono w mokrym ubraniu na leśnej drodze, proszącą o pomoc dla siebie i swojego ojca, pod którym załamał się lód na rzece. Po ojcu - Jakubie Orsztynowiczu, który przed laty porwał córkę z domu jej matki i ojczyma, ślad ginie. Nie wiadomo, czy utonął, zamarzł w gdzieś w śniegu w lesie, czy zaginął w górach. Policja w Ustrzykach Dolnych prowadzi dochodzenie, do którego włącza się również wydział śledczy w Gdańsku na czele z Anną Kamińską, która od początku nadzorowała sprawę porwania w górskim miasteczku burza śnieżna utrudnia prowadzenie śledztwa, a dzikość gór i sroga zima sprzyjają tym, którzy znają góry jak własną kieszeń i potrafią w nich przetrwać w każdych warunkach. Kimś takim jest Jakub. Pojawiające się tropy sugerują, co prawda, jego śmierć, ale czy Jakub na pewno nie żyje? Wątpi w to jego córka, wątpi też Łuka, policjant z Ukrainy, który pomaga dziewczynie szukać ojca. Tylko tyle zdradzę z fabuły, ale zapewniam, że książkę czyta się jak najlepszy thriller także: Moje książki żyją własnym życiemZderzenie światów: cywilizacja kontra dzikość gór"Dziewczyna z gór. Śniegi" to jednak nie jest literatura sensacji ani akcji. W zasadzie akcji jako takiej jest niewiele, choć opisywane wydarzenia są na tyle wyraziste i mocne, że ich ciężar gatunkowy jakby "zagęszcza" fabułę. Chodzi wszak o porwanie dziecka, o kilkunastoletnie śledztwo, o poszukiwanie zaginionego w górach, a wszystko to z podwójnym dnem, gdzie kryją się kolejne tematy tej powieści: rodzicielstwo, ojcostwo, życie na odludziu jakby "poza światem", nielegalne przekraczanie granicy, siła natury i wątkiem jest też zderzenie światów: dzikie Bieszczady kontra duże miasto. Nadia wraca do cywilizacji, do swojego dawnego domu pod Gdańskiem. Ale czy to jest nadal jej dom? Który dom jest tym "prawdziwym"? Bohaterka musi stawić czoła przeszłości i wszystkim tym, których zostawiła, zwłaszcza matce, rodzinie, sąsiadom, dawnym koleżankom ze szkoły, ale i mediom oraz policji. Pojawiają się wątpliwości, czy faktycznie jest ofiarą porwania, czy może działa w jej przypadku syndrom sztokholmski, który wyraża się odczuwaniem sympatii i solidarności z porywaczem? Czy Nadia kryje Jakuba? Na te pytania znajdziecie odpowiedzi podczas także: Emo nastolatki cierpią w samotności Konstrukcyjny majstersztykMuszę przyznać, że to, co zarzucałam pierwszej części, czyli zwłaszcza konstrukcyjne nierówności, tym razem zostało dopracowane. Jestem pod wrażeniem tego, jak autorce udało się sugestywnie budować napięcie i odsłaniać karty bardzo powoli, opisując niektóre sceny z ogromną precyzją i spokojem, wręcz niespiesznie. Tym razem pisarka "poszatkowała" opowieść na fragmenty według czasu, na: "dawniej", "obecnie", a także według kolejności dni poszukiwań Jakuba. Jednak po pierwsze nie zrobiła tego chronologicznie, a po drugie pokazuje wydarzenia z punktów widzenia różnych osób. Główną narratorką 1-osobową jest wciąż Nadia, która opowiada całą historię, jednak oddaje ona głos 3-osobowemu narratorowi, który opowiada to, czego Nadia nie mogła być świadkiem. To dzięki takiej narracji udało się stworzyć dzieło niemal hipnotyzujące, konstrukcyjny dzięki temu nie tylko trzyma czytelnika w napięciu od początku do końca, ale i sprawia, że zanurzamy się w ten świat dogłębnie. W bezkres Bieszczad i ich ogrom z jednej strony, a z drugiej w świat emocji i psychiki bohaterów, zwłaszcza Nadii, Jakuba i Łuki. Analiza psychologiczna postaci jest poprowadzona bardzo obrazowo i przekonująco - to są osoby z krwi i kości zdecydowanie. Zwłaszcza postać Orsztynowicza jest imponująca. To zresztą mój ulubiony bohater i bardzo liczę na to, że pojawi się w 3 tomie...Prawdziwie górska opowieśćNa koniec jeszcze chciałabym zwrócić uwagę na to, że Małgorzata Warda, gdynianka, chciałoby się powiedzieć "dziewczyna z morza" (a nie z gór), napisała taką książkę. To prawdziwie górska powieść! Opisy krajobrazu, survivalowe sceny, dzikie zwierzęta z wilkami i niedźwiedziami na czele, szeptucha, pogranicze - to wszystko odmalowane jest tak, że naprawdę przenosimy się w Bieszczady, czujemy to zimno i majestat gór. Tego nie mogła napisać osoba, która gór nie zna i która gór nie kocha... Bo to uwielbienie odczuwalne jest mogłabym na tym zakończyć mój zachwyt nad tą książką, ale muszę jeszcze powiedzieć dwa słowa... Pani Małgorzato, tak się nie robi! Żeby zostawiać czytelnika w takiej niepewności, w takim momencie, z taką sytuacją?! Nie, zdecydowanie tak nie można. Ja rozumiem, że helikopter nie miał gdzie wylądować, ale czytelnik też człowiek i ma swoje granice. Zatem proszę w imieniu swoim i innych wielbicieli pani książek, żebyśmy na 3 część cyklu nie musieli czekać kolejny rok. Małgorzata Warda - ur. 10 lutego 1978 r., pisarka, malarka, rzeźbiarka z Gdyni. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jej prozatorski debiutem była książka "Dłonie" wydana w roku 2005. Dwukrotnie nominowana do nagrody głównej Festiwalu Literatury Kobiecej, w roku 2013 otrzymała nagrodę za powieść o tematyce wykluczenia. Wydała "Nikt nie widział, nikt nie słyszał", "Dziewczynka, która widziała zbyt wiele", "Miasto z lodu". Laureatka nagrody IBBY 2015 dla najlepszej książki młodzieżowej za powieść "5 sekund do Io". Jest także autorką kilku tekstów piosenek zespołu Farba. Prowadzi stronę
Zostań ze mną, Panie, bo robi się późno. i dzień się już nachylił. Życie przemija, wieczność się przybliża Trzeba odnowić moje siły, abym nie ustał w drodze. Zostań ze mną, Panie, bo tak Cię potrzebuję. w tej nocy życia pełnej. niebezpieczeństw. Nie żądam pocieszeń Boskich, bom nie zasłużył na nie,
tak się nie robi translations tak się nie robi Add not done Nie, tak się nie robi. No, that simply is not done. Nikt nie chce w taki dzień siedzieć w restauracji — tak się nie robi. Nobody wants to tag themselves into a chain restaurant on a day like today – it is not the done thing. Literature Powiedziałam ci, że w tym kraju tak się nie robi. I told you these things were not done in this country. Literature Kazał usiąść, patrzył prosto w oczy i pouczał, że w rodzinie tak się nie robi. He sat you down, looked straight into your eyes, and told you that families didn’t work that way. Literature Nie, tak się nie robi. No, that simply is not done. Tak się nie robi. This is not how things are done. Dosyć tego. – Może i tak się nie robi – odparłem – ale Rory ma jakieś kłopoty i musimy ją odnaleźć. """It might not be fair,"" I said, ""but Rory's in some kind of trouble, and we have to find her." Literature Tak się nie robi interesów! opensubtitles2 Powiedz swojemu kumplowi, że tak się nie robi. Tell your buddy this is not the way to do things. Bo tak się nie robi. 'Cause that is just wrong. Wiedziałam, że tak się nie robi, ale co innego mi pozostało? I knew it was wrong, but what else could I do? Literature Nikt ci nie powiedział, że tak się nie robi? Has no one told you never to do that?’ Literature Tak się nie robi, mam rację? And it's not fair, is it? No cóż... tak się nie robi. That's not the way it's done. Tak się nie robi interesów w Ameryce. That is not how it's done, Middle America. Jasne, tak się nie robi, jako kobiety i tak dalej nie powinnyśmy, ale miałyśmy swoje powody. Of course, it wasn’t the done thing, us being women and all, but we had our reasons. Literature Tu, na Północy, tak się nie robi. Such things are not done in the North. Literature Tak, ale tego tak się nie robi! The partners do not talk like that. The most popular queries list: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M4ZiutF.
